Болон процесі Болон процесі аясындағы студенттердің академиялық ұтқырлығына үлкен мән беріледі. Болон декларациясы студенттердің басқа оқу орындарына ауысуына және сәйкесті қызметтер алуына ерекше көңіл бөле отырып, бұл ауысудың еркіндігін тиімді жүзеге асыруда кедергілерді ескеру арқылы ұтқырлығына жағдай жасау мақсатын жариялайды. Болон процесінің міндеттері: жұмысқа тұру мүмкіндігімен азаматтардың ұтқырлығын дамыту бағытының негізгі кілті ретінде жоғары білімнің еуропалық аймағын құру; Еуропаның интеллектуальды, мәдениетті, әлеуметтік және ғылыми-техникалық әлеуетін қалыптастыру мен нығайту; дүние жүзінде жоғары мектептің беделін көтеру; басқа білім жүйелерімен еуропалық жоғары оқу орындарының бәсекеге қабілеттілігін қамтамасыз ету; жоғары білімнің ұлттық жүйелерінің үлкен үйлесімділігі мен салыстырмалылығына қол жеткізу; білім сапасын арттыру; мәдени құндылықтарды дамытуда өздерін жаңа гуманистік сана түсінікті қолдаушы, таратушы ретінде санайтын университеттердің орталық рөлін көтеру. Болон Декларациясына қосылған мемлекеттер өздеріне белгілі бір нақты міндеттер алады, атап айтқанда, Болон процесінің негізгі талаптарына сай ұлттық білім жүйелерін реформалау міндеті. Болон процесінің міндетті параметрлері жоғары білімнің үш деңгейлік жүйесі, - ЕСТS академиялық кредиттерінің жүйесі, жоо студенттерінің, оқытушыларының және әкімшілік қызметкерлерінің академиялық ұтқырлықтары, дипломға еуропалық қосымша, жоғары білімнің сапасына бақылау, бірыңғай еуропалық зерттеу кеңістігін құру болып табылады. Болон процесінің факультативті параметрлері: дайындау бағыты бойынша білім мазмұнын үйлестіру; таңдау курстары, студенттерді оқытудың сызықтық емес траекториясы, модульдік жүйе, қашықтан оқыту, электронды курстар; оқытушылар мен студенттердің академиялық рейтингілері. Болон жүйесін Қазақстанда енгізудің мақсаттары деп төмендегі жайлар айтылады: білім, оқу сапасын қамтамасыз ету; Қазақстанның жоғары білім жүйесінің бәсекеге қабілеттілігін қамтамасыз ету және оның еуропалық жоғары білім кеңістігіне интеграциялау; студенттердің академиялық ұтқырлануларына алғышарт жасау; халықаралық үлгілерге сәйкес келетін жоғары оқу орындары дипломдарының мойындалуы мен баламалылығы; ұлттық және халықаралық деңгейдегі еңбек рыногында отандық университеттер дипломдарының мойындалуын қамтамасыз ету; құзыреттілікті қалыптастыру; өздігінен білім алу деңгейін өсіру мен үзіліссіз оқуды қамтамасыз ету. Сонымен, академиялық ұтқырлық Болон процесінің негізгі бір құраушысы болып табылады. Академиялық ұтқырлықтың маңызды ерекшелігі - студенттерге оқу үрдісі аяқталғаннан кейін басқа жоо-да, базалық жоо-да оқыған пәндері есептеледі немесе олар бір мезгілде білімі туралы екі құжат алуына мүмкіндік беріледі. Болон процесінде академиялық ұтқырлықтың екі түрі ажыратылады: тігінен және көлденеңінен. Тік ұтқырлықты студенттің шетелдік жоо-да толық білім алуы, көлденеңді сонда тек белгілі бір шектелген уақытта оқуы (семестр, жыл, бөлінген сағат) деп түсіну керек. Теориялық тұрғыда студент оқығысы келетін жоо-ны өзі таңдай алады. Тәжірибеде студенттің ұтқырлығы олардың дербестігімен жүзеге аспайды, өйткені барлық жоо-лар оқуға қабылдауды ұлттық заңнамаға сәйкес жүргізеді. Сірә, алғашқы кезде ұтқырлықты жоо деңгейінде қамтамасыз қажет болар. Себебі жоо екі университетте де оқылатын пәндердің өзара мойындалуы мен баламалылығы және алынған академиялық нәтижелер туралы келісім-шарт жасауға, біріккен оқу бағдарламаларын жасауға құқылы. Студенттердің шетелдерде оқуына және шетелдік жоо-ның білім туралы диплом алуына заңды негізі болып жоо-лар арасындағы келісім-шарт саналады. Сонымен академиялық ұтқырлықтың маңызды шарты жоо-лардың халықаралық ынтымақтастығы болып табылады. Оқу бағдарламаларының, пәндердің өзара саналуы тәртібінің келісімі білім траекторияларын сақтауға, мамандықтар шеңберінде мамандандыруды қалыптастыру, рынок пен жұмыс берушілердің талаптарын ескеруге шақырады. Сонымен қоса, студенттердің академиялық белсенділіктерінің осы уақытқа дейін кең ауқымды дамымағанын атап өткен жөн. Бұған төмендегідей факторлардың әсерін атап кетүге болады. Біріншіден, академиялық белсенділіктің қазіргі таңда көбіне студенттердің басым бөлігі негізінен Қазақстаннан шетелдерге шығу арқылы жүзеге асуда. Ал, керісінше, шетелдерден Қазақстанға келіп жатқан студенттердің саны әзірге аз. Екіншіден, бакалавриатқа қарағанда магистратураға қызығушылықтың көп екендігін атап өткен жөн. Үшіншіден, қазақстандық студенттердің шетелдердің тілдерін меңгеруінің әлі де нашар болуы бірден-бір үлкен кедергі болып табылады. Алайда студенттердің қазақ-орыс тілдерін жетік меңгеруі Ресей оқу орындарымен тығыз ынтымақтастықта болуға зор септігін тигізуде. Төртіншіден, студенттердің академиялық белсенділіктері халықаралық деңгейде тегін жүзеге аспайтындығы да анық. Шетелде білім алып жатқан студентке өзінің тамақтануына, жол шығынына, тұрғылықты орнына көлемді қаражат қажет екені анық. Бұл өз кезегінде қаржылық мәселенің туындауына әкеліп соқтырады. Демек, академиялық белсенділік тұжырымдамасын нақты анықтау қажет. Соның ішінде, нормативтік құқықтық база құрастырып, Болондық жүйенің қатысушы елдерімен және Қазақстанның білім беру саласында қарым-қатынас жасайтын елдерімен келісе отырып, талқылау керек. Осыған орай университетте ұтқырлық үрдісін жүзеге асыратын ұйымдастырушыларды дайындау және олардың қызметін республика деңгейінде қарастыру, қабылдау шарттарымен, академиялық күнтізбе құрумен айналысатын топтарды құру, шетелдердің жоғары оқу орындарынан алынған біліктілікті мойындау және шетелдік жоо дипломдарын нострификациялау жүйесін әрі қарай жетілдіру; студенттердің тілдік дайындықтарын түбегейлі жақсарту; жазғы университеттер ашу, қашықтан оқыту жүйесін дамыту, қазақстандық жоғары оқу орындарының базасында шетел жоғары оқу орындарының дипломын алу мүмкіндігін кеңейту, шетел жоғары оқу орындарының оқытушыларын шақырту арқылы академиялық ұтқырлықты жүзеге асыруды түрлендіру қажет. Академиялық ұтқырлықтың жүзеге асу қағидасының түр-сипаты әртүрлі болуы мүмкін, бұл өз кезегінде аталған үрдіске кедергі тудырмайды, керісінше оның оң жақтары да бар. Қазіргі таңда әр елдің білім беру жүйесінде маңызды өзгешеліктердің болуына байланысты студенттердің академиялық белсенділігін жүзеге асыру көбіне жоғары оқу орындары арқылы жүргізуге болады. Негізгі мәселе, жоғарыда аталып өткендей, мобильді бағдарламалар базасының жоқтығы, әр елдерде білім беру жүйесінің нормативтік-құқықтық базасының алуандылығы және қаржылық мүмкіншіліктің шектеулілігі болып табылады. Алайда, бұл үрдіс кеңейтіліп, әрі қарай дамуы қажет, өйткені отандық білім беру жүйесі бүгінгі таңда халықаралық талаптарға сай сапалы жетілуге бағытталған. Ең бастысы, бұл көлемді үрдіс, бірінші кезекте, білім алушылар мен жұмыс берушілердің мүделеріне бағытталған.
|